Opnieuw een moeilijk stuk om te schrijven , dit ….ik ben zéker zes x opnieuw begonnen , want iedere versie gaf me een schuldgevoel naar Bert , en een slecht gevoel over mezelf , en dat wilde ik juist niet .
Het heeft iets oneerlijks eigenlijk, het terugkijken en návertellen , want je kijkt naar de dingen van tóen , met de ogen , en het oordeel , van nú..
Dus heb ik geprobéérd het stuk met liefde te schrijven , om mezelf enigszins te sparen.
Onze beginjaren waren hoofdzakelijk leuk en spannend, geloof ik , Bert werkte toen al hard en veel , ik volgde de vakopleiding voor schoonheidsspecialiste , en in onze uurtjes samen deelden we liefde, leed, lust , en sport .
Toen ik twintig was gingen we samenwonen in een oergezellig maar piepklein huisje. Ook van die periode kan ik me niet veel details herinneren, maar wel mijn eigen onzekerheden, en de daaruit voortvloeiende jaloezie , zó jammer..maar Bert was eindeloos geduldig met mijn eigenaardigheden, de schat.
Feit is , dat ik , als een kìnd ,een serieuze relatie aanging , en ik tíjdens die relatie dus volwassen moest worden , en dat was , op z’n zachtst gezegd , verwarrend.
Zoals ik vroeger aan mijn vaders broekspijp hing , zo hing ik daarna aan die van Bert , aanbiddend en afhankelijk . Natuurlijk was dat best heel vleiend voor Bert , die aanbidding , maar het heeft hem ook wel beklemd , vertelde hij me.
Heel onbewust hadden we dus samen een relatievorm ontwikkeld van ‘ De Sterke Man’ en ‘De Zwakke Vrouw’, ofwel ‘Me Tarzan , you Jane’…en dat paste gewoon goed bij ons , op dat moment.
Op mijn eenentwintigste begon ik mijn eigen schoonheidssalon , we verhuisden een jaar later naar ons eerste eigen huis , wat we bijna volledig zelf , en met hulp van familie , verbouwden . Vier jaar later werd ik zwanger , onverwachts maar gewèldig , en werd onze zoon geboren .
Het was een erg druk leven , Bert werkte lange dagen , ook op zaterdag , en mijn salon liep als een tierelier. Het was passen en meten , want naast werk en gezin , sporten we beide ook nog . Gelukkig kon mijn lieve Mam vaak wel even oppassen, en ik werkte ook gewoon terwijl onze zoon sliep of in de box lag . Dat was het grote voordeel van thuiswerken.
Ons leven was inmiddels zó vol , dat we geen tijd hadden om ergens bij stil te staan, of over na te denken , en dat heeft als voordeel dat je dus ook niet piekert . Totdat er iets gebeurt , wat je tot stilstaan dwingt…
Twee jaar na de geboorte van onze zoon , raakte ik weer zwanger , maar helaas kreeg ik , na bijna drie maanden , een miskraam . Ik kan me nog goed de ontreddering herinneren , we hadden er totaal geen rekening mee gehouden dat er iets mis zou kunnen gaan , want alles was ons , tot dat moment , redelijk voor de wind gegaan .
Het gekke was dat ik tot dan toe nooit iemand over een miskraam had gehoord , maar ineens had bijna iedereen er eentje gehad..Iedereen was vol medeleven en begrip , en kwam met eigen ervaringen…en ik wilde er juist helemáál niet over praten , en deed dat dus ook zo weinig mogelijk , wat niet moeilijk voor me was want ik voelde niets..
We leefden gewoon door alsof er niets gebeurd was , totdat ik na twee maanden weer zwanger bleek . Ik weet het nog precies , we waren een weekend met ons tweetjes in Bergen aan Zee . Ik zat op het hotelbed naar de uitslag van de test te kijken …en ik deed alsof ik blij was..maar van binnen bekroop me de angst ..de angst dat het wéér fout zou gaan..
De zwangerschap verliep niet fijn , ik voelde me van binnen angstig en ellendig , wat ik verbloemde , want je hoort toch te strálen van dankbaarheid en geluk…dus het masker ging op .
Vanaf dat moment verwijderde ik me van Bert , denk ik , omdat ik het gevoel had dat er voor hem niets veranderd was , hij leefde gewoon zijn drukke leven verder , en ik probeerde mijn hele nare gevoel te verstoppen, en dat voelde éénzaam . Ik vluchtte in dromen en dagdromen , fantaseerde romantische verhalen , waarin ik altijd totaal iemand anders , en geliefd en gelukkig , was. Ondertussen werkte en zorgde ik , en kreeg , na een redelijk traumatische zwangerschap en bevalling , godzijdank, een prachtige gezonde dochter .
Er is nóóít een momènt geweest dat ik níet blij was met mijn kleine mooie meisje en mijn stoute geweldige zoon , ik was een óermoeder , vól liefde voor mijn kindjes , ook toen ik van binnen zo ongelukkig was .
Doordat ik niet eerlijk aan Bert vertelde wat ik voelde en dacht, werden al die duistere ,ontevreden en ongelukkige hersenspinsels van mij , als een gezwel , wat steeds groter werd . Ik vond dat míjn leven totáál veranderd was . Ik had het gevoel dat ik alle ballen in de lucht moest houden , en dat ik dat voornamelijk alléén moest doen , en ik denk dat ik dat Bert kwalijk nam.
Natuurlijk kwamen die gedachten voort uit alles wat er in korte tijd gebeurd en veranderd was , een verhuizing, een zwangerschap, een miskraam, en snel daarna weer een zwangerschap , en daarbij ging ook het gewone leven van huishouden , gezin en werk nog door natuurlijk . Voeg daarbij nog even mijn overspannen hormonen , en een angststoornis , en het recept voor een instorting was compleet .
De waarheid was echter dat , hoewel Bert inderdaad een workaholic is, hij vanaf dag één een gewèldige , lieve Papa was . Ook in het huishouden deed hij meer dan genoeg , en hij kon lekkerder koken dan ik .
Hij was helaas ook de enige persoon waar ik , in mijn onmacht om te zeggen wat ik voelde , mijn onvrede op botvierde. Ik kon het niet meer verdragen dat hij me aanraakte, want dan kwam hij te dichtbij , en ik zag er elke dag tegenop dat hij thuiskwam , omdat ik dan weer moest doen alsof alles oké was , en dat werd steeds moeilijker om vol te houden.
Als klein meisje vluchtte ik al, wanneer ik bang was , in boeken ,en zelfbedachte fantasieën , en dat deed ik nu weer . In die fantasiewereld was ik iemand anders , en dat was wat ik wilde .
Ik weet nog precies het moment waarop het fout ging , het was de zomer na de geboorte van onze dochter . Het was kermis in het dorp en voor de gein gingen we in het spookhuis . Hoewel ik voorbereid was op knullige suffe griezeleffecten , waar ik niet van onder de indruk zou zijn , gebeurde er iets anders . Het spookhuis bleek een wirwar van héle smalle gangetjes , waar je doorheen moest , in het pikkedonker…. Ik raakte helemaal de weg kwijt , hoe toepasselijk , en kreeg een enorme paniekaanval …en toen knapte er iets in me.
Later op diezelfde dag zat ik tegenover Bert , aan de eettafel , ik weet het nog precies…en ik vertelde hem eindelijk hóe ellendig ik was , hoe angstig, en hoe raar in mijn hoofd . Ik gooide alles eruit en hij luisterde. Ik bekende hem hoe ik fantaseerde over andere mannen, en hoe ikzelf anders wilde zijn , en hoe schuldig ik me daarover voelde …en ik vergeet nóóít meer zijn reactie …
Hij keek mij aan en begon te lachen , en zei dat hij het héél gewoon vond dat ik al die dingen dacht , dat hij , natuurlijk , ook wel aan andere vrouwen dacht , en ik me absoluut nèrgens schuldig over hoefde te voelen . Hij benadrukte dat hij àlles wat ik zei , heel normaal vond ….
Het was alsof hij mij toestemming gaf om alles te voelen zoals het voelde , alles er te laten zijn zoals het was….
Hij oordeelde , en vèroordeelde niet , op geen ènkele manier , terwijl ik mezelf àl die maanden , iedere dag, geháát had , om de rare lelijke dingen die ik had gedacht …..en hoewel ik al die tijd zó bang geweest was dat mijn gevoelens voor Bert verdwenen waren , kwamen ze op dàt moment allemaal weer terug .
Ik geloof werkelijk dat ik tóén pas ècht van hem hield …, niet als het afhankelijke kìnd wat ik in onze beginjaren was geweest , maar gewoon als vróúw , en dus was ik eindelijk een beetje volwassen geworden .☺️
Vanaf toen heb ik mezelf aangeleerd bijna óveral met Bert over te praten , hoe knullig, lullig of schaamteloos ook …die arme jongen heeft al heel wat gekke gedachten van mij aan moeten horen , maar het wèrkt gewoon , want , waar ìk alles dramatiseer , relativeert híj alles .😊
We hebben natuurlijk nog veel meer hobbels moeten nemen op ons liefdespad , net als ieder ander stel . We beseffen inmiddels dat we niet elkaars bezit zijn , er méér leuke mensen op de wereld zijn , en er meerdere manieren zijn om van iemand te houden , maar we wéten vooral dat we niet zonder elkaar willen en kunnen .
Voor nú zijn we op een heerlijke , veilige plek , samen , en daar zijn we dankbaar voor..🥰
Maria's Mijmeringen 