Dit concept heeft een tijdje op de plank gelegen , niet omdat ik het moeilijk vind om over te schrijven maar omdat het een onderwerp is waar mensen over het algemeen een uitgesproken mening of oordeel over hebben . Ik wil daarom benadrukken dat ik alleen maar vertel hoe het voor òns is en voelt , meer niet .
In het begin van onze relatie was het overduidelijk voor ons…we waren smoorverliefd , dat zou nóóít veranderen en we zouden àltijd bij elkaar blijven.. Dat laatste is tot op heden gelukt , dat eerste natuurlijk niet , enkel nog bij vlagen , en dat is maar goed ook want tot over je óren verliefd zijn is een heerlijk gevoel , en ik ben het graag , maar het is ook zéér verwarrend en dodelijk vermoeiend .
Zoals ik al eerder schreef was ik als een kind , toen ik bij Bert kwam , onvolwassen , onzeker en als gevolg daarvan jaloers . Als ik terugdenk aan mijn gedrag , mijn houding van toen , vliegt het schaamrood me af en toe naar de wangen . Het zou eigenlijk ‘verboden’ moeten zijn dat je aan zulke serieuze dingen begint terwijl je nog zó onvolgroeid bent , emotioneel gezien . Maar goed , Bert was gelukkig van een heel ander kaliber en nam ook in onze relatie het voortouw . Onze ongelijkheid hierin zorgde natuurlijk wel voor een enigszins ‘scheve’ relatie , maar de verliefdheid poetste dat allemaal weg , en dus werkte het .. Bert voorop , stabiel en rustig , en ik aan zijn broekspijp bungelend , labiel en aanbiddend 😂 …het is bijna komisch , nu ik er op terugkijk ..
In praktijk was het vaak minder lollig , vooral jaloezie is iets naars , maar Bert wist mij altijd weer te overtuigen dat alles goed was , en goed zou blijven ..
In de jaren die volgden zorgde het Echte Leven , met haar gróte gebeurtenissen , maar ook met haar sléúr , dat onze relatie veranderde , net als bij iedereen . Ik schreef al over de komst van onze kinderen , en de postnatale depressie , en wat dat alles met mij deed . Hoe ik uiteindelijk veranderde , ook móést veranderen , in mijn gevoelens voor Bert . Zoals een kind zich losmaakt en afzet van zijn ouders , zo moest ik mezelf noodgedwongen losmaken van Bert ,want aanbidding klinkt leuk , voor even , maar het is ongezond .
Dat lòsmaken was voor mij een héél proces , een bewùstwording , en ging gepaard met een complete seksuele revolutie , die mij , en dus ook onze relatie , veranderde . Bert stond aan de zijlijn , sterk en trouw , als de welbekende ròts , terwijl ik vòcht tegen alle veranderingen en gevoelens in mij , maar ik kwam uiteindelijk toch redelijk goed uit mijn ‘ strijd ‘ tevoorschijn …
In onze eerste tijd samen , zat ik nog op school in Groningen , en Bert woonde en leerde in Apeldoorn . We zagen elkaar dus alleen in het weekend . Op school had ik een vriendin waar ik een schrift mee deelde , die we vol schreven met onze liefdesperikelen , en ook vertelden we elkaar iedere week hoe vaak we dat weekend seks hadden gehad..hahahaha..hóe puberaal toch ..maar váák was het wel ! Ik moet er nu echt niet meer aan dènken om het vier keer op één avond te doen , ik word al moe bij de gedachte☺️..
De seks tussen Bert en mij is altijd goed geweest , maar ook daarin maakte ik toch wel een ontwikkeling door . Wanneer je zelf niet goed in je vel zit is seks niet echt iets waar je hoofd naar staat , dat hoor ik vrouwen vaak zeggen . Mannen gebruiken seks juist om zich beter te voelen , heb ik van Bert begrepen . Hoe het ook zij , er zijn ook bij ons tijden geweest dat we nauwelijks seks hadden , toen de kinderen nog klein waren bijvoorbeeld . Bovendien is Bert een absoluut ochtendmens en ik juist een nachtdier.
Toch heb ik seks wel altijd heel belangrijk gevonden , en ook als ik géén zin had máákte ik zin , omdat ik Bert nooit wil teleurstellen . Dat klinkt nogal ‘slaafs’ , maar dat is het niet . Op seksgebied wil ik gewoon altijd dat hij het goed heeft . Hij verwacht of eist níets van mij , ik gééf het gewoon graag . Als ik eerlijk ben geeft het mij extra zelfvertrouwen wanneer hij geniet… en dan geniet ik dus ook !
Sowieso is seks iets waar ik meer van kan genieten naarmate ik ouder word .. soms is het uit liefde , soms is het uit púre lust , en beide is goed ..
De grootste verandering in onze relatie kwam toen ikzèlf veranderde…en mezelf , na jaren van onzeker en angstig zijn , tóestemming gaf om mezelf leuk te vinden zoals ik was . Zoals ik al eerder beschreef ging op een gegeven moment het masker af . Eindelijk hoefde ik me niet meer anders of beter voor te doen dan ik me voelde . Dat was het allergrootste cadeau wat ik mezelf kon geven , en het was een bevrijding !
Bert , de constante in ons liefdesverhaal , heeft tijdens dit hele proces ‘ mijn hand vastgehouden’ , zoals een geweldige echtgenoot betaamt 😉 . Hij begreep alles , vond alles normaal , en ook dát versterkte bij mij het héérlijke gevoel , dat het góed is , hóe dan ook ..
Doordat ìk veranderde , of opgroeide , zeg maar , veranderde onze relatie dus ook , en kwamen we tot hele andere gesprekken en inzichten..
We beseften dat we , na dertig jaar , misschien af en toe wel eens behoefte hadden met andere mensen contact te hebben , want er zijn véél leuke mensen op de wereld , en soms is ànders al gewoon leuk ..
Dat we elkaar dat eerlijk bekenden was best even ‘ shocking ‘…maar ook ontzettend bevrijdend , want het betekent niet dat we niet meer bij elkáár willen zijn , het betekent juist dat we elkaar mooie fijne dingen gunnen .
Wanneer je elkaar als het ware tóestemming geeft het leuk te hebben met andere mensen , neem je de ‘stempel’ van ‘het verbodene’ , ‘het stiekeme’ weg , en dat geeft ruimte , vinden wij.
Laat ik wel nog even héél duidelijk stellen dat Bert en ik géén vrij huwelijk hebben , op seksgebied , maar elkaar gewoon de vrijheid geven om het óók leuk te hebben met andere interessante mensen . Het neemt op éen of andere manier de druk weg in je eigen relatie …het verzacht de ergernissen en verschillen die er óók bij òns zijn .
Bert is bijvoorbeeld heel rationeel , gedisciplineerd en zakelijk , terwijl ik juist overgevoelig , gemakzuchtig en bij vlagen zweverig ben . Wanneer je pàs bij elkaar bent vind je juist díe dingen van de ander zo leuk en interessant …maar na tientallen jaren is de kans groot dat je elkaar vooral irriteert met die geweldige eigenschappen van weleer …
Dan kun je dus in principe een páár dingen doen …
Je kunt elkaar blijven irriteren , tot de ergernis zó groot wordt dat je de leuke en goede dingen die er nog volop zijn , niet meer kunt zien ..
Je kunt proberen te veranderen , zodat je méér bij de ander past …wat ik geprobeerd heb en geen aanrader vind🙈..
Je kan proberen de ànder te veranderen , naar jouw zin te ‘kneden’ ..wat alleen lukt als die ander daaraan meewerkt 😂..
Òf je accepteert elkaars (eigen)aardigheden , geniet van die goede en fijne dingen die je samen deelt , en dat éne dingetje wat je graag anders zou zien , die je mìst bij je lief , zoek je bij , en deel je met, iemand anders…
Bert en ik hebben voor de laatste mogelijkheid gekozen , omdat we het graag goed willen hebben , en hóuden , tussen ons , ook al zijn daarvoor nooit garanties .
Ik denk dat het een gelukje is dat we hier beide hetzelfde over denken , want anders zou het natuurlijk niet werken . We kunnen er samen soms ook vreselijk om lachen …, hij met z’n ‘vriendinnetjes’ , en ik met m’n ‘vriendjes’….😂 , we plagen elkaar er vaak mee ..Zo zoekt toch ieder stel naar een manier om het leven samen leuk te maken , en dit is ònze manier .
Íedere dag , bijna , zeggen we tegen elkaar dat we van elkaar houden en zo vóelt het ook . We hebben best moeilijke tijden gekend , omdat het leven nou eenmaal niet altijd even leuk is , maar we zijn sámen , en naarmate je ouder wordt , is dat misschien wel het allerbelangrijkste …
Maria's Mijmeringen 