Ambitie..

Dit leek een héél kort blogje te worden , omdat ik dacht dat ik geen ènkele vorm van ambitie bezat , maar gaandeweg het schrijven ervan , besefte ik dat dàt niet helemaal waar is..

De officiële betekenis van het woord ambitie is ‘ éérzucht ‘ . Nu heb ik een zùcht naar van àlles , hoofdzakelijk foute dingen , maar ik heb geen ènkele zucht naar éér…

Op de lagere school vond ik het erg leuk om bij de beste leerlingen van de klas te horen , maar alleen als ik er niet te veel moeite voor hoefde te doen ..en die mazzel had ik . Ook in de sport wilde ik één van de betere zijn , en ik speelde om te winnen , maar als ik verloor vond ik dat niet erg , en bij de trainingen liep ik er graag een beetje de kantjes van af … Ik hou er gewoon niet zo van als een ander mij verteld wat ik moet doen , dus zou je misschien kunnen zeggen dat ik moeite heb met gezag , en als het kàn ondermijn ik het dan ook graag…nu nog steeds..

Bert noemt dat recalcitrant , of stout 😂..

Ik kan me niet herinneren dat ik als kind al wist wat ik wilde worden . Toch kwam ik een aantal jaren geleden iemand tegen bij de AH , die ik al kende vanaf de kleuterschool en zij beweerde dat ik op de lagere school altijd al zei dat ik schoonheidsspecialiste wilde worden ..😳 . Dat lijkt me wel zéér ambitieus voor iemand als ik , maar misschien is het wáár , geen idee . Ik wèrd het in ieder geval wèl ..

Mijn jaren op het vwo en de havo waren vooral in de pauzes en vrije tussenuren leuk , maar de lessen vond ik saai en een noodzakelijk kwaad . Toen ik na vier jaar vwo naar de havo ging deed ik helemáál niets zinnigs meer , en ik haalde mijn diploma dan ook met minimale inzet en bijpassende score . Klaverjassen kon ik inmiddels wèl als de beste ! 😎

De jaren daarna deed ik , op dezelfde , weinig geïnspireerde , wijze wat er gedaan moest worden en was op mijn twintigste schoonheidsspecialiste . Ik heb nog , ruim een jaar , voor een baas gewerkt , wat ik helemaal niets vond . Het was een erg commercieel bedrijf en dat paste overduidelijk niet bij mij .

Ik denk dat ik het tóen het àllerbelangrijkste vond , dat ik eigen baas zou zijn , volgens Bert omdat ik erg eigenwijs ben , maar daar kan ik niets aan doen want dat is een familiekwaal ..😜 . Omdat ik dus niet zo makkelijk wat van een ander aanneem , paste een eigen salon , wat dat betreft , erg goed bij mij . Daar zat natuurlijk ook een commerciële kant aan , en daar bakte ik , eerlijk gezegd , helemaal niets van …Verkópen kan ik gewoon niet , want ik heb er zèlf ook een hekel aan als iemand dat bij mij probeert ..

Als ik terugkijk heb ik absoluut hele mooie dingen beleefd in die bijna dertig jaar ‘ salon aan huis ‘ , maar de èchte reden dat ik altijd voor mezelf heb willen werken was , behalve dat gezagsprobleem , vooràl omdat ik het wilde kunnen combineren met een gezin .

Vanaf het begin van mijn relatie met Bert was wel duidelijk dat hij een keiharde werker was ..en in de loop der jaren werd dat eigenlijk alleen maar duidelijker . Misschien dat je dan zou denken dat Bert wèl heel erg ambitieus is , maar dat harde werken van hem heeft niets met eerzucht te maken .. Er is echter ook nog een àndere , ‘ vriendelijke’ betekenis van het woord ‘ ambitie ‘ , en dat is ‘ het streven om een bepaalde functie béter , en zo goed als je kunt , uit te voeren ‘ . En dat is volledig van toepassing op Bert …Hij zal áltijd zijn uiterste best doen om zijn werk zo góed mogelijk uit te voeren.. Hij is eigenlijk álles wat ik niet ben …gedreven , serieus en verantwoordelijk .

Ik weet eigenlijk niet of je je partner ‘ uitzoekt ‘ omdat hij zó anders is dan jezelf bent , zodat je samen met hem , als twee puzzelstukjes , mooi bij elkaar past …Wat jezelf niet hebt , heeft híj wel , en andersom …Klinkt logisch , maar misschien is het óók wel één van mijn onwijsheden …want het werkt óók juist ergernissen op , natuurlijk , al gebeurt dat vaak pas veel later ..😉

Wat ik inmiddels wèl weet , en dat is achteraf gezien , is dat , de énige ‘ functie ‘ waarvoor ik ook maar íets van ambitie heb gevoeld , (de vriendelijke vorm ervan dan ), die van móéder is…

Ik heb de mogelijkheid gehad om thuis te kunnen werken , en dat te kunnen combineren met het opvoeden van de kinderen , en daar heb ik geluk mee gehad . Wanneer dat dat níet had gekund , was ik bij de kinderen thuis gebleven . Ik weet heus wel dat dat door velen als zeer ouderwets gezien wordt , in deze moderne tijd , maar dat kan me eerlijk gezegd niet zoveel schelen .

Het grootbrengen van , en zorgen voor , je eigen kinderen vind ik , persoonlijk , de belàngrijkste en léukste taak die er is . Het maakt natuurlijk niets uit of je dat bijna volledig alleen doet , omdat je man heel veel werkt , of dat je dat met z’n tweeën doet , terwijl je beide wat minder werkt . Er zijn nog vele àndere vormen mogelijk , en ik respecteer íeders keuze daarin . Ik vond het , zoals ik al eerder schreef , af en toe wèl héél zwaar om werk en gezin te combineren , ik had misschien méér hulp moeten accepteren . Ik ken trouwens genóeg vrouwen die een gewèldige carrière hebben , vollédig werken en tegelijkertijd súpergoede mama’s van héle leuke kinderen zijn .

De waarheid is echter dat ik gewoon te eigengereid was , teveel er van overtuigd dat ìk degene was die die taak het bèste kon vervullen ……en eigenlijk klinkt dat best wel een beetje bóel ambitieus , ontdek ik nu ..😳😂

Inmiddels zijn Bert en ik in een hele nieuwe fase beland . De kinderen zijn uit huis en ik ben gestopt met de salon . Bert werkt nog altijd even hard ( zo niet hàrder dan ooit ) , en het werk wat ìk doe is ìn en òm het huis , en voor verenigingen als vrijwilliger , en ik geniet van iedere minuut . We zullen zien of de omstandigheden toelaten dat het zo zal blijven . Ik maak me even nergens ècht druk om , en dat is een heerlijk , en voor mij , níeuw gevoel !