Onwijsheden , of tekens van Gene Zijde ..deel 3..

Het beloofde deel drie vind ik het moeilijkst om te schrijven , want het is níet mijn eigen verhaal , ik heb het niet zelf ervaren , iemand heeft het met mij gedeeld . Het is echter , in mijn ogen , zó’n bijzonder verhaal , en het belicht zó’n àndere , meer duistere , griezelige kant , dat ik het tòch , enigszins gecensureerd , uit respect voor de hoofdrolspeler , wil vertellen .

Jaren geleden ontmoette ik , gewoon toevallig op een verjaardag , een man met wie ik in de maanden daarna een paar mooie gesprekken had . Soms kom je zómaar iemand tegen waarmee je een klik hebt , en waarmee je praat over dingen waar je met niemand anders over praat . Hij was een jaar of tien ouder dan ik , een hele gewóne , vriendelijke man . Nu ben ik zelf nogal een flapuit , en er is weinig waarover ik níet kan of durf te praten , en dat was hij niet gewend , zo vertelde hij mij…Hij had een gezin , een vrouw en een zoon , meende ik , en een eigen kantoor , iets met boekhouding of zoiets . Hij was nuchter en zakelijk en ‘to the point ‘ , en dat vond ik prettig , want dat ben ik allemaal niet .. En tòch was er iets aan hem , wat ik niet kon benoemen , iets wat hij niet liet zien , wat hem voor mij juist interessant maakte .

In die tijd werkte ik nog dagelijks in mijn salon , waar ik soms de meest leuke en bijzondere verhalen hoorde , en ook volgde ik yogalessen waar we wel es praatten over dingen ‘ tussen hemel en aarde ‘ …en juist naar díe dingen vroeg hij mij het meest , want die bleken hem enorm te intrigeren … Op een gegeven moment vertelde ik hem dat ik een klant had die in haar jeugd een nare ervaring had opgedaan , met het , voor de lol , oproepen van geesten . Ze deed dat samen met een stel vriendinnetjes, in een leegstaand gebouw , en ze waren zich een ongeluk geschrokken toen de ramen , deuren en gordijnen ineens hevig begonnen te klapperen , zo uit het niets…Ze waren allemaal weggerend en hadden er , als bij afspraak , nooit meer echt onderling over gesproken , zó angstig had het hen gemaakt ….Ik deed nogal lacherig over het avontuur , maar mijn ‘ vriend ‘, de boekhouder , niet .. die knikte begrijpend , en kwam toen , èìndelijk , met zijn èìgen verhaal….

Al in zijn jonge jeugd wist hij dat hij ànders was dan de mensen om hem heen . Hij zag dingen die niet iedereen zag , hij zag overleden mensen . Hij wist echter ook al héél snel dat hij daar níet over moest praten , want èrgens in de familie was een óóm geweest , en die was óók vréémd , die spóórde ook niet , en werd daarom gèk verklaard en doodgezwegen , dus daar wilde hij niet op lijken……Daarom vertelde hij niemand iets over zijn bijzondere ‘gave’ , en hij hoopte dat het dan wel zou verdwijnen …wat natuurlijk niet gebeurde . Ik kan me er geen voorstelling van maken hóe éénzaam die lieve man zich gevoeld moet hebben ..

Op het moment dat hij het mij vertelde was hij al zeker twintig jaar getrouwd , maar ook zijn vrouw heeft al die jaren niets geweten , tot dat er iets gebeurde waardoor hij gedwongen werd het haar te vertellen .. Ze hadden een paar jaar daarvóór een huis gekocht in een nieuwbouwwijk , en vanaf de éérste dag dat ze er woonden , rook hij een brandlucht ..en zag hij een onbekende vrouw die zich door het huis bewoog……. Hij ontdekte dat op de plek waar het nieuwe huis gebouwd was , vroeger een huis had gestaan wat was afgebrand en waar een vrouw bij om het leven was gekomen .. Er werd gesuggereerd dat zíj zèlf de brand aangestoken had , maar dat werd nooit bewezen . Mijn praatvriend had al snel door dat de vrouw hem iets duidelijk wilde maken , iets van hem wilde , maar hij besloot te doen alsof hij haar niet zag ..wat er alleen maar voor zorgde dat ze zich nog vaker aan hem toonde , allerlei vervelende dingen deed en zelfs met hem meeging naar zijn kantoor …Hij moest zich vaak met allerlei smoezen verontschuldigen tegenover zijn vrouw als de geest weer de gordijnen dicht had gedaan op klaarlichte dag , of boeken uit de boekenkast had gegooid , en dat zorgde natuurlijk voor de nodige spanningen . Ook op zijn werk had het invloed , want zijn zoon hielp hem wel es op kantoor , en hij moest dan toekijken hoe de geest alsmaar om zijn zoon heen draaide , als om te pesten ..

Ik vertel dit nu allemaal even in het kort , maar in werkelijkheid heeft dit nare gedoe jaren geduurd , en ik vind het een wonder dat de man niet volledig doorgedraaid is … Uiteindelijk moest de situatie wel escaleren , en dat gebeurde ook . Tot dan toe had de geest zich voornamelijk met hèm bezig gehouden , maar op den duur begon ze dingen te doen die hij niet meer kon recht praten tegenover zijn vrouw … Op een dag kwam hij de woonkamer binnen waar zijn vrouw televisie zat te kijken op de bank , en hij zag de geest bij de salontafel staan . Hij en zijn vrouw hadden eerder die dag al woorden gehad omdat de geest de kledingkast overhoop had gehaald , wat zijn vrouw natuurlijk hèm verweet .. Op dat moment , in de woonkamer , stond de geest tussen hèm en zijn vrouw in …De geest pakte de kristallen vaas met bloemen van de tafel , en zij béide zagen dat gebeuren…. Tenminste , híj zag dat de géést dat deed , zijn vrouw zag alleen dat de vaas door de lucht zweefde , de hoogte in …… en toen smeet de geest de vaas in honderdduizend stukjes kapot op de plavuizen ..! Zijn àrme vrouw was eerst compleet verbijsterd en werd daarna hysterisch , en dus kon hij niet anders meer dan éindelijk àlles uitleggen , en eerlijk opbiechten . Dat werd een zwaar en emotioneel gesprek van úren.

Toen hij mij dit horrorverhaal vertelde was ik vooràl heel blij voor hem dat hij er nu met zijn vrouw over kon praten , en dat hij al die akelige dingen niet meer alleen hoefde te dragen . Hij gaf toe dat dat inderdaad een opluchting was , maar zijn vrouw had de grootste moeite die verborgen , duistere , en vooral onbegríjpelijke kant van hem te accepteren . Dat kon ik me heel goed voorstellen ..

Ik heb nooit een momènt getwijfeld of hij de waarheid sprak , simpelweg omdat hij zó duidelijk lééd onder alles , en het zó moeilijk vond om er over te praten …Waarom zou je in vredesnaam zulke nare moeilijke dingen verzinnen ? Dan zou het toch veel fijner en logischer zijn om móóie dingen te verzinnen waar je volop over kunt praten ? Het is inmiddels ook alweer jaren geleden dat ik hem voor het laatst sprak . Na de ‘ ontknoping ‘ van het drama zijn ze weer verhuisd , waarschijnlijk op dringend verzoek van zijn echtgenote , hier ver vandaan , en ons contact is verwaterd . Zijn gave was een krúís voor hem , een kwèlling …Ik hoop toch zó dat hij nu rust gevonden heeft , maar ik vrees met grote vreze…