De Onwijsheden van een Oude Ziel..

Ik heb eens een vrouw ontmoet , tijdens mijn ‘ salonjaren ‘ , die zichzelf paranormaal begaafd noemde . Ze was spiritueel , las aura’s , en zag allerlei bijzondere dingen in en om ons heen . En of het nu wáár was , of niet , ik benijdde haar er niet om . Mijn eigen overgevoeligheid zorgt er vaak voor dat ik andermans gemoedstoestand aanvoel , en dat vind ik al lastig en belastend genoeg . Ik moet er niet aan dènken dat ik ook nog allerlei bijzonders , vreemds , of èngs zie , van de mensen die ik ontmoet , vréselijk vermoeiend lijkt me dat . Maar goed , deze dame had er geen moeite mee , sterker nog , ze had er haar werk van gemaakt , en er was verrassend veel belangstelling voor haar ‘ gaven ‘ . Persoonlijk was ik een beetje bang voor haar ……….. Toen ze bij me in de salon kwam , eenmalig , want ze was op een spirituele doorreis , introduceerde ze zich gelijk als medium , en ik kreeg , óók gelijk , de kriebels . Tijdens de behandeling vertelde ze me waar ze allemaal toe in staat was , volgens haar . Ik vertelde haar op mijn beurt mijn eigen , piepkleine ervaringen met het onverklaarbare , wat zij , op háár beurt , allemaal wèl wist te verklaren .. Ik luisterde beleefd hoor , en was soms best onder de indruk , maar toen ze zich op mij wilde richten , mij wilde lézen , vroeg ik haar vriendelijk doch dringend dat te láten . Ik ken mezelf een beetje … Ik wil , als het mezelf betreft , alleen de leuke en fijne dingen weten , net als bij een horoscoop , en de eventuele donkere , negatieve details wil ik niet horen , want daar gaat mijn overactieve geest mee aan de haal . Ik ben dol op horrorverhalen maar hoef er zelf geen rol in te spelen . Nee , dank U . Ze voelde mijn terughoudendheid en respecteerde dat , gelukkig , maar toen ik afscheid van haar nam , greep ze mijn , enigszins onwillige , hand , keek me doordringend aan en zei dat ik me geen zorgen hoefde te maken , ze zag dat ik een Oude Ziel was… Het leek me niet echt een compliment , maar ik was allang blij dat ze niets èngs zei . Ik moet eerlijk bekennen dat ik alleen maar opgelucht was dat dàt alles was wat ze zei , en dat ze daarna voorgoed wèg was . Ik heb verder nooit meer aan haar woorden teruggedacht . Tòt onlangs…

Als kind was ik al een fantasierijke ondeugd . Ik beleefde hele avonturen , vaak samen met mijn jongste broer , vooral tijdens de vakanties in ons huisje bij de dijk . Maar ook bouwplaatsen vond en vind ik bijzonder interessant . Ik fantaseerde over schatten die ik vast en zeker zou vinden , als ik maar goed genoeg zou zoeken en diep genoeg zou graven . Dat de plekken waar ik speelde vaak verbóden waren maakte het voor mij alleen maar leuker . En nog steeds intrigeert een bord met ‘ verboden toegang ‘ mij dusdanig dat ik er júíst wil kijken . Geschiedenis was mijn favoriete vak op school , en ik lees het liefst boeken over vroegere tijden , van ridders en jonkvrouwen . In die zin ben ik misschien wel een hopeloze romanticus , want in mijn boeken èn in mijn fantasieën zijn mannen nog èchte stoere onverschrokken helden , en vrouwen mooi en zacht en hulpeloos . 🙈😊

Het toeval wil dat , sinds wij verhuisd zijn , vlakbij ons nieuwe huis een groot sportpark gebouwd wordt . Dat betekent dus dat er flink gegraven wordt , en stukken land die eeuwenlang nooit anders dan gras of bouwland zijn geweest , worden nu ineens bewerkt en ‘ blootgelegd ‘ …

Doordat wij nu onze Puck hebben , dwaal en zwerf ik , meer dan ooit , rond op plekken waar ik eigenlijk niet hoor te zijn , waaronder ook de bouwplaats van het sportpark . Het is zoeken naar een ‘ ingang ‘ want overdag zijn er veel werklui en zware machines , en ik wil hen niet tot last zijn . Dus springen Puck en ik over slootjes , klimmen over modderbulten , en graven we stiekem in de eeuwenoude grond , want je weet immers nooit wat je nog es zult vinden … Op onze ‘ ontdekkingsreizen ‘ komen we regelmatig wandelaars tegen , die het Pieterpad lopen , en vaak maak ik een praatje . Soms krijg je , in slechts een paar minuten , iemands levensverhaal te horen , en dat boeit me .

Een paar weken geleden kwam ik , tijdens één van onze zwerftochten , een aardige meneer tegen . Hij liep , net als ik , met zijn hond , en dat bìndt altijd . De honden speelden , en hij en ik eindigden , zittend in het gras , aan de rand van de sloot , terwijl hij vertelde . Hij had een bijzonder leven gehad , met veel moois en nòg meer naars , en dat had hem gemaakt tot wat hij nu was …. een enigszins verwilderde , vrije vogel , met een wijsheid in zich waar ik jaloers op was , en dat zei ik hem ook . Ik vertelde hem , op mijn beurt , dat ìk helaas slechts Ònwijsheden bezat , en daar moest hij hard om lachen . Hij zei dat hij het juist héél wíjs van mij vond dat ik besefte dat ik eigenlijk niets wist , want dat zou ervoor zorgen dat ik altijd zou blijven vrágen en zoeken . Ik vond het geweldig lief dat hij dat zei , en in dat hele korte intermezzo , van hooguit een half uur , had ik het gevoel dat ik een vríend gevonden had . Toen we afscheid namen , gaf hij mij zómaar een zoen op mijn wang , en we bedankten elkaar voor het gesprek . Hij had zijn bruine verweerde handen nog op mijn schouders , toen hij me vroeg of ik wel begreep dat wij beide Oude Zielen waren …. Hij verwachtte geen antwoord , draaide zich om , floot zijn hond , en wandelde weer uit mijn leven …. En ik stond daar , gewoon maar een beetje te staan , in de warme zon , met kippenvel …Ik wilde hem terugroepen , nog van àlles vragen , maar deed het niet . Het voelde als heimwee toen ik hem langzaam uit het zicht zag verdwijnen . Nog dagenlang heb ik aan hem gedacht , en op mijn wandelingen naar hem uitgekeken , tevergeefs . Ik zal hem nooit weerzien , en dat is oké . Zijn vriendelijke ógen , en wijze woorden , vergeet ik niet . Wat zijn er toch veel bijzondere en fijne mensen op de wereld . Na deze ontmoeting heb ik toch maar es opgezocht wat Oude Zielen nou precies zijn , en in het rijtje van kenmerken zijn er vele waarin ik mezelf herken !

Zo heb ik àbsoluut een band met lang vervlogen tijden , ik idealiseer vróeger , wat lang niet altijd terecht is . Ik geloof dat ons lichaam slechts een omhulsel is , ik heb het zó duidelijk gezien na het sterven van mijn grootouders en mijn eigen lieve mam , vorig jaar , hoe zíelloos het lichaam is , na de dood…. Ik hecht weinig aan materiële zaken , ook al is dat wel héél makkelijk gezegd als je alles hebt . Inderdáád heb ik vaak het gevoel dat ik in de wereld van nu niet echt thuishoor , ik snap soms hélemaal niet wat mensen bezíelt , en vind de wereld maar eng en raar af en toe . Alléén zijn vind ik heerlijk , hoewel ik mijn liefsten soms ook zómaar erg kan missen . En van nature ben ik zéér opstandig , dat zal Bert graag beamen ! 😂

De meer zwéverige kenmerken laat ik voor wat ze zijn , misschien dat ik ze heb , geen idee , maar ik hou het graag een béétje realistisch .

Vlak voor onze vakantie maakte ik nog een laatste wandeling over het bouwterrein van het sportpark in wording . ’s Avonds is het daar verlaten , en alles is afgesloten met grote hekken , die ik dan dus stiekem even opzij schuif . Als ik over de nieuwe paden dwaal , nu nog van zand en puin , waan ik mij in Romeinse tijden . Automatisch liep ik bijna met de neus op de grond , want wie weet is er iets bijzonders tussen de stenen te vinden . Ik zag iets blauws glimmen , en heb het , op de knieën , en dus met Puck op mijn rug , zorgvuldig met een stokje , uitgegraven . Het was een stukje aardewerk met blauw glazuur , en ik vond het prachtig . Niet veel later vond ik nòg eenzelfde stukje , en nòg één , deze keer met een laagje kit eraan vast … het waren scherven van een badkamertegel van de Gamma ..😆 . Het bleek , bij nader onderzoek , dat de weg ‘ geplaveid ‘ was met allerlei troep , uit onze éígen tijd . Ondanks deze deceptie had ik toch éven weer een leuk half uurtje gehad . 😊

Het is een feit dat ik af en toe een beetje wereldvreemd ben , dat gevoel heb ik al bij me sinds mijn kinderjaren . Het is ook lètterlijk zo dat de wereld mij soms vreemd lijkt . En het is àltijd fijn , als iets , wat je níet kunt benoemen , opeens een náám krijgt .. Die naam kreeg ik van twee zéér verschillende en bijzondere mensen , slechts voorbijgangers waren het . En die naam kan ik vele van mijn Onwijsheden toedichten …

Ik ben namelijk een Oude Ziel .. ☺️😉