Rare dag

Gisteren was mama’s verjaardag. Het was de tweede keer dat we die ‘ vierden ‘ met haar in ons hart en in onze gedachten …

De meeste mensen kennen het wel , die dagen die moeilijk zijn maar die je niet ongemerkt voorbij wilt laten gaan .

Ik heb een hele dappere papa , die , ondanks zijn verdriet , tòch deze dagen wil vieren , hoe zwaar het hem ook valt . Hij had het huis schoon , warm , en gezellig gemaakt , en ontving ‘s ochtends familie en vrienden , met drankjes en zelfgemaakte salades en hapjes . Hoe ontzettend knap is dat ? We zijn heel trots op hem , dat hij zulke dingen doet . 😍

s’ Avonds had hij ons allemaal uitgenodigd om uit eten te gaan . Een jarenlange traditie , mama’s verjaardag vieren èn elkaar persoonlijk gelukkig nieuwjaar wensen , zetten we voort … Zoals ik al zei , onze Pap is een hele dappere dodo !

Het is altijd een beetje ongemakkelijk wat je bij zulke gelegenheden tegen elkaar moet zeggen … moet je elkaar nou féliciteren , terwijl mama er niet meer is , moet je elkaar còndoleren , júíst omdàt ze er niet meer is … We murmelen maar wat , van de beste wensen , en omhelzen en zoenen elkaar , maar ráár blijft het … Tòch is het éigenlijk een dag die we gewoon móeten vieren , want het ìs immers haar gebóórtedag … en we zijn allemaal dankbaar dat onze mam op 4 januari 1941 gebóren is , anders hadden wíj niet bestaan , hadden we haar nooit gekend .. Maar ja , dat soort dagen vier je nu eenmaal béter en líever mèt diegene , dan zònder ..

We hebben gelukkig een fijne familie , óók iets om heel dankbaar voor te zijn , en omdat we elkaar niet allemaal wekelijks zien is er , en was er ook gìsteren , genoeg te vertellen . We hadden gewoon een hele leuke avond , nèt als vroeger . Ik betrapte mezelf er trouwens wèl op dat ik mama heel vaak noemde … Hoe mama dàt ook altijd uitkoos van de menukaart .. hoe mama dáár ook altijd zo om moest lachen … hoe ze altijd dìt zei , en dàt deed … Het viel mezelf op dat ik het deed , maar ik weet niet precies waaròm ik het deed .. Misschien was het onbewust een poging om haar erbij te betrekken , bij al die gezelligheid… misschien wilde ik haar ‘ lévend ‘ houden … en dat terwijl ik heus wel wéét dat ze altijd ‘ bíj ‘ ons is … Misschien voelde ik me wel een beetje schuldig dat we het zo leuk hadden met z’n allen , ogenschijnlijk zonder haar … Misschien was het van dat alles een béétje , geen idee … Gevoelens en logica gaan niet echt samen , en zeker niet bij mij ..

Vandaag voelde ik vooral de opluchting dat nu eerst alle bijzondere dagen en bijbehorende feestelijkheden voorbij zijn … Papa berichtte nog dat hij flink aan de wandel ging , om zijn hoofd leeg te maken , en dat begrijp ik héél goed . Hij heeft zich overal prima doorheen geslagen , maar het zal hem wel veel energie gekost hebben … telkens maar weer die schouders eronder , èn dóór….

Zo voel ik het zelf ook een beetje , denk ik , want ik ben de hele dag niet van de bank af geweest , behalve om in bad te gaan , zó moe ben ik . En nu er geen afleiding meer is , van uitjes , etentjes en feestjes , komt het èchte vóelen weer bìnnen . Er is niet aan te ontkomen , en dat wil ik ook niet hoor … Ik weet dat er een flinke huilbui aan zit te komen , ik voel het aan mijn lijf , mijn borst , mijn keel … heel letterlijk … Maar ik wacht nog eventjes tot Bert op bed ligt , en hopelijk lekker slaapt , en dan laat ik het pas toe … Ik vind het fijner , op die manier , in mijn uppie . Want er is toch niets aan te doen , niets aan te veranderen , en hij heeft bovendien genoeg aan zijn hoofd . Alles is gewoon zoals het is .. en dat is misschien wel es moeilijk , maar óók helemaal oké!

Er wordt altijd gezegd dat met de tijd het verdriet slijt … en in zékere zin is dat inderdaad zo … omdat het leven dóórgaat , gelukkig …. Maar éven vaak hoor ik mensen zeggen dat het gemis juist alleen maar gróter wordt , met de jaren … en dat kan ik me óók voorstellen …

Vanaf morgen begint éindelijk het gewóne leven weer , dus flink aan de wandel met Puck , zonder geknal , en lekker klussen in huis , want het volgende project wacht al een tijdje . Als alles gewóón is gedij ik àbsoluut het best , en ik vermoed dat dat voor veel mensen geldt !