HerinneRing …

Terwijl er eindelijk weer eens een seriéuze storm , met de mooie naam Ciara , over ons landje raast , realiseer ik me hoe bevoorrecht we zijn ….

We hebben een warm , droog huis , met gezellig de lampjes aan , dochterlief is het hele weekend thuis , en ik hoef niet te koken , want Bert haalt lekkers .

Dàt bevoorrechte gevoel zou heel snel over zijn , natuurlijk , als Bert onderweg een omgewaaide boom op zijn auto zou krijgen , bijvoorbeeld … maar voor nú voel ik het zo .. geluk zit in momenten immers … Ik spreek het niet graag uit want dat zou ‘ de goden verzoeken ‘ zijn .. 😳🙈

Mijn Moeder hield niet erg van storm , het maakte haar angstig en onrustig . Ik weet niet precies waarom , maar misschien had ze als kind iets naars meegemaakt, dat kan . Ikzelf hou wèl erg van dat ‘ donder en geweld ‘ van Moeder Natuur , ik heb er respect voor , en geniet ervan … zolang er geen nare dingen gebeuren dus ….

Juist met dit extreme weer is mijn Moeder in mijn gedachten , meer dan anders . Heel bewust trek ik háár vestje aan , als een ‘ mantel der liefde ‘ , dan is ze nòg dichterbij me 😊 . Het vestje hangt altijd over de stoel , en ieder weekend , als Papa komt eten , krijgt hij het aan … en dan verbeeld ik mij , stiekem , alsof Mama hem wàrmt , omhelst … misschien Onwijs , maar ik vind het een leuke gedachte ! 😀

Kortgeleden kreeg ik Mama’s ring . Nu heb ik zelf ook een aantal mooie ringen , al jaren , maar ik heb ze nooit gedragen , omdat dat niet kon tijdens mijn werk als schoonheidsspecialiste . Ik moest ze vóór iedere behandeling afdoen , legde ze overal neer , raakte ze nogal es kwijt , en daarom heb ik ze uiteindelijk maar opgeborgen .

Mama’s ring draag ik altijd , óók als ik aan het klussen ben , en ook ‘s nachts . In de ochtend zit hij strak om mijn ringvinger , en ‘s avonds valt hij bijna af , maar das een bijkomstigheid van de overgang , geloof ik 😂.

Als je iemand verliest , blijven àltijd de herinneringen , en dat is ook wat iedereen je vertelt , want die zijn onuitwisbaar . En tòch ben ik júíst zo blij met het vestje , en vooràl met de ring . Het zijn maar dìngen , maar wèl dingen die van háár waren … zíj droeg ze … ze waren , in zekere zin , déél van haar , en nu zijn ze deel van háár èn van míj … een heel fijn idee vind ik dat !

Zo hou je , misschien , iemand , die je niet wìlt en kùnt , maar móet missen , héél dichtbij je … tenminste , zo voelt het voor mij , en daar gaat het tenslotte om .. ☺️

En Mama … Mama heeft haar eigen manier om bij òns te zijn , en te blíjven … Want nog íedere dag gaat het kleine lampje , die nu op de kast staat , vanzèlf áán , zodra we beneden komen , en het blijft branden tot ik , als laatste , naar bed ga .. Ik verbeeld me dan altijd even , dat ze op me moppert , omdat het wéér zó laat is geworden 😂 . En de volgende ochtend , in alle vroegte, geef ik haar gelijk ! 😬🥱

En terwijl buiten de storm inmiddels het hóógtepunt bereikt heeft , kruip ik nog díeper weg in de warme kraag van ‘ ons ‘ vest , en neem me voor om vanavond vróeg op bed te gaan , want het slaapt zó héérlijk , wanneer de wind bùldert , en gíert ! 😀