Onwijze angsten

Dat ik een angststoornis heb , is niet zo heel bijzonder . Ik schreef er vorig jaar al eens over in mijn blog ‘ Het angstige kind in mij ‘ , maar er is mij meerdere keren gevraagd hierover nòg es wat méér te schrijven , dus bij deze ….

Er schijnen nogal wat mensen te zijn die óók één angststoornis hebben , zo werd mij trouwens véle jaren geleden al verteld door mijn toenmalige huisarts . In het begin schaamde ik mij voor deze stoornis , want ik zag het als een zwakheid , en misschien zelfs wel als ‘ gèkte ‘ …. Inmiddels ben ik een héél stuk ouder , en een klèin beetje wijzer geworden , waardoor ik iets aardiger over mezelf denk , en das wel veel prettiger leven … Dus de acceptatie is er , zeg maar … Ik accepteer dat die angststoornis een déél van mij is , ook al vind ik het wel een vervélend deel …

Het begrijpen waaròm ik die rare angsten heb , is wel een ànder verhaal . Ik weet nog dat ik om díe reden naar een therapeut ben gegaan , vast en zeker heb ik dat al es hier genoemd . Het was een aardige mevrouw hoor , die peut , maar het enige wat ik van haar wilde weten , was het waaròm , en daar kon ze me geen antwoord op geven . Ze vond dat ik dat antwoord zèlf moest vinden , door mezelf volledig te ontleden , en mijn familie ook trouwens , en daar had ze allerlei leuke oefeningen voor , vond ze … Helaas werkte het bij mij voor geen meter , want ik doe mijn hele leven al niet anders dan mezelf , en iedereen om me heen , analyseren , en geloof me , daar word je bepááld niet rustiger van in je hoofd , intégendeel …

Het werd dus een kort traject die zij en ik samen aflegden , waarin zij , na iedere sessie , vond dat ik alles gewèldig kon verwoorden , en ècht inzicht had in mijn eigen ‘ zíjn ‘ … Nou ja , dat ik redelijk goed kan kletsen wist ik natuurlijk ook wel … maar verder vond ik het nogal teleurstellend …. Ik vond dat zíj met de oplossing moest komen voor mijn angsten , want dáár kwam ik voor … Er is slechts één sessie geweest die me altijd is bijgebleven , en waar ik ècht iets aan heb gehad . Dat was de sessie waarin ze me voorstelde eens te overwégen mijn angsten te omhelzen … ( sorry , therapeutenjargon 😂) Verder werd ik van de therapie vooral nòg drukker in mijn hoofd en daardoor eindigde ik uiteindelijk tòch weer bij mijn huisarts , die mij paroxetine voorschreef . En dàt heeft mij wèl geholpen !

Natuurlijk snap ik ook wel dat een pilletje elke dag , niet persé zaligmakend is , want het is niet zo dat het àlle angst wegneemt … maar het neemt wèl de schèrpte van die angst weg , het dèmpt het als het ware , een beetje . En dat is héérlijk , voor een óvergevoelig type als ik …

Het rare is dat ik geen angst heb voor dingen waar ‘ normale ‘ mensen ( jullie dus ) bang voor zijn . Ik ben niet bang voor storm , onweer , aardbevingen , muizen , spinnen , of griezelige kerels .. en horrorfilms geniet ik juist van . Nee … ik ben bang voor dingen die misschíen wel es zouden kunnen gebeuren … met mezelf en met de mensen waar ik van hou … en ik ben bang dat ik dat dan niet áán zal kunnen , en in paniek zal raken …

Iemand die óóít wel eens een héle erge paniekaanval heeft gehad , weet precies wat ik bedoel , want dat is ècht héél naar en dóódeng . Tijdens een paniekaanval verlies je vollédig de controle over jezelf , over je denken , en over je ademhaling , waardoor sommige mensen zelfs het idee hebben dat ze een hartaanval krijgen , of stikken …

En dáár ben ik dus bang voor … En dàt terwijl het maar één keer overkomen is … Één keer , ‘ slechts ‘ , heb ik een héle erge paniekaanval gehad , in de auto , zéker tíen jaar geleden , en nòg kan ik , binnen een paar seconden , dàt gevoel ‘ oproepen ‘ , wat ik tóen had … En dus zou je kunnen zeggen dat ik àngst voor díe angst heb .. Angst om weer volledig de controle te verliezen …

Het verschil tussen rustig zijn of àngstig worden , of zelfs een paníekaanval krijgen , zit ‘m púúr in mijn èigen manier van dènken .. Dat weet ik inmiddels . Ik ben zó sterk , in mijn dènken , dat ik mezelf die angst zó aan kan praten … Het heeft járen geduurd om te leren begrijpen dat wanneer ik sterk genoeg ben mezelf een paniekaanval ‘ aan te praten ‘ , ik dus óók sterk genoeg ben om die nare gedachtengang juist àf te bréken , of zelfs te vermíjden … Dàt inzicht gaf mij uiteindelijk het vertrouwen in mezelf een beetje terug … Want door dat inzicht besefte ik ineens dat ik niet zwàk was , maar dus juist stèrk … En verder heb ik dus van die aardige therapeut geleerd niet te vèchten tegen de angst .. want dan wordt het juist gróter … Ik moet de angst er gewoon laten zijn .. het màg er zijn … en daarmee wordt het kléiner ..

Conclusie is dus dat ik best wat dingen geleerd heb , Wijsheden opgedaan heb , her en der , en dat heeft me zeer zeker geholpen . Maar ik weet óók dat ik er altijd een beetje bang voor zal blijven , voor die angst , het zìt in me , het hóórt bij me … het vele denken , en àlles voelen … En ik merk , nu ik in de overgang zit , dat ik er weer wat meer mee worstel . Het slechte slapen doet daarin ook geen goed natuurlijk , dat is logisch . Maar het is voor mij àltijd een troost te wéten dat er véél meer mensen zijn , zowel vrouwen als mannen , die dit alles óók zo ervaren , af en toe . Dus ‘ omhels ‘ ik alles wat ik denk en voel nog maar weer es , als het nodig is , en herhaal voor mezelf dat het oké is , en dàt ìs het . Het is oké ! 😊🙏🏽😘