Onwerkelijke Lente …

Ik had niet gedacht óóít nog eens te schrijven over dit onderwerp. Een pandemie … 😳 Iets wat ieder van ons alleen maar kent uit films òf boeken , als fìction , is nu onze wèrkelijkheid ..

Er wordt enorm veel over gezegd en geschreven , en dat is logisch , want voor het éérst is er iets ergs gaande wat ons àllemaal aangaat , voor het eerst doet status en afkomst er helemaal niets meer toe …

Het valt me op dat de mensen die hun fb pagina eerst vulden met cynische plaatjes en grapjes over massahysterie, inmiddels hun toon hebben veranderd . Ook tot de grootste grapjassen is de ernst van de situatie doorgedrongen . Het was natuurlijk ook altijd een ‘ ver van ons bed -show ‘ , en medeleven komt bij veel mensen pas wanneer dat héle erge ineens henzelf en hun naasten raakt … Dat is geen verwijt , dat is gewoon ‘ des Mensch ‘ .

Ook binnen ons gezin zijn de dingen veranderd . Onze zoon , die , na bijna een jaar geblesseerd te zijn geweest door een skiongeluk , eindelijk weer lekker als kok aan het werk was , zit helaas nu weer noodgedwongen thuis . Onze dochter zou net haar co-schap beginnen op de IC van het UMCG , maar werd in de eerste week al naar huis gestuurd , en wacht nu thuis ongeduldig af tot ze ergens anders in het ziekenhuis ingezet wordt . Bert werkt in het bedrijfsleven, en dat is weer heel andere koek .. Toen de eerste maatregelen genomen werden , en het duidelijk werd dat er , ook voor hun hònderden medewerkers , een moeilijke tijd aan zou komen , stroopte Bert , bijna lètterlijk , de mouwen op , en nam zich vóór zich voor driehonderd procent in te zetten , en dat doet hij .. lètterlijk … En dat zijn werkdagen daardoor nòg langer , en zwaarder zijn dan anders hoor je hem niet over , en mij ook niet . Hij is allang blij dat hij niet thuis hoeft te blijven ..( en ik ook 😉😂 ) .

Voor mij persoonlijk verandert er nog niet héél veel , omdat ik niet werk , en mijn leven zich sowieso al hoofdzakelijk afspeelt in en om het huis . Het klussen kan gewoon doorgaan , en er ligt nog genoeg tuinwerk op me te wachten . Het wandelen met ( loopse) Puck is ook nu mijn ‘ redding ‘ , want anders zou ik die uren waarschijnlijk doorbrengen met het lezen van alle nieuwsberichten . Ook nu ga ik er mee naar bed en sta er mee op , wat niet echt bevorderlijk is voor een goede nachtrust 🥱🤨 . Zelfs àls ik slaap , droom ik erover , en dat kan niet goed zijn , want dan word ik wakker met die beruchte knoop in de maag .. Vooral de laatste dagen , nu het dichterbij komt , slúipt , dat monster dat Corona heet , merk ik dat ik onrustiger en angstiger ben … Zoals ik al es eerder schreef , ben ik juist angstig voor ‘ de dingen die komen gaan ‘ . Het is een beetje zoals vroeger, als je als een bèrg tegen dat ene examen opzag …. apen en beren overal … zodat je er op den duur bijna naar verlàngde , dat het er maar wàs , en je tenminste iets kon dóen , of het in elk geval ‘ in de ogen kon kijken ‘ . Want dat machteloos afwachten maakt het allemaal nòg enger en groter dan het al is …

Voor dit moment vind ik het het moeilijkst dat mijn vader nu niet bij ons kan komen . Vanaf mama’s overlijden is hij bijna ieder weekend bij ons geweest , om te eten en bij te praten . Dat kan nu natuurlijk niet , om overduidelijke redenen . Hij redt zich gelukkig heel goed , is nog fit , en positief …. maar toch voelt het voor mij alsof ik hem in de steek laat . Hoewel juist het tegendeel waar is , in deze uitzonderlijke tijd ..

De komende weken worden cruciaal , daar zijn wij ons goed van bewust . En terwijl wij ons ‘ wapenen ‘ , voornamelijk door pas op de plaats te maken , staat de natuur op knappen … Hoe tegenstrijdig is ook dàt ? Als ik met Puck wandel , heel bewust búiten het dorp , en door de velden , zie ik de móóiste dingen . Het grijze landschap wordt langzaam ingekleurd door moeder Natuur , de vogels laten zich horen , en flirten erop los , en de bomen krijgen hun eerste groene waasje .. Het contrast tussen de komende lente en het dichterbij komende virus is bijna absurd , maar ik ben er blij om , en dankbaar voor , want als je wereldje zo klein wordt als je eigen tuin , is het fijn dat dáár in ieder geval iets móóis staat te gebeuren …

Het is gelukkig niet allemaal kommer en kwel , want deze extreem vreemde werkelijkheid brengt in de meeste mensen het bèste en het móóiste naar boven . We bieden massaal onze diensten aan , we dènken eindelijk es weer om elkáár , en niet hoofdzakelijk om onszelf … en daar word ik heel blij van . En ik hoop toch zó , dat wanneer àlles weer een beetje veilig en normaal is over een tijdje , dat we dàt blíjven doen . Dat het ons , en de hele wéreld , een beetje zal veranderen , in de goede zin . Zodat er uit al dit héle erge van nú , iets héél moois voortkomt , voor láter .. 😊😘

Lieve allemaal , blijf gezond ! 🙏🏽😘