De zomer voorbij ….

De zomer loopt op z’n eind , en het was er niet eentje die ik me graag zal herinneren . Ten eerste was daar natuurlijk Bert’s onverwachte ontslag . In mijn vorige blog schreef ik er al over . Het staat vast en zeker in de top tien van meest ingrijpende gebeurtenissen , want dat ìs het … ingríjpend …

Natuurlijk heeft het ontslag voorál Bert erg getroffen , en zéker de manier waaròp , en hij was de eerste weken best wel geëmotioneerd en uit zijn doen . Voor hem is werk veel méér dan alleen een manier om geld te verdienen , het is gewoon wat hij het líefste en bèste doet …. wèrken ! En ondanks dat hij in het begin zich nog voornam es te genieten van de plotselinge vrije dagen , bleek dàt juist het allermoeilijkste voor hem .

Bert nam , zoals verwacht , direct de nodige stappen . Hij maakte een volledig , en dus indrukwekkend cv , en schreef een paar keer een sollicitatiebrief , puur om te oefenen , want dit alles was nieuw voor hem . Hij hield contact met een aantal collega’s , en werkte aan zijn netwerk op LinkedIn , wat heel belangrijk schijnt te zijn tegenwoordig … ook al is het beslìst niet zijn ding .

De rest van zijn tijd vulde hij met klussen , want die waren er nog genoeg , gelukkig . Ik dwong hem een paar keer per dag van die ladder , van het dak , of uit de schuur te komen , om met Puck te wandelen , zodat hij nog een béétje ontspanning kreeg . Maar er waren genoeg dagen bij dat hij niet echt blij van die wandelingen terugkwam , en maar snel weer verder ging met schuren , plamuren en schilderen . Dus verstand op nul, en dóór … alles om maar niet teveel na te hoeven denken .

Voor míj was het vanzelfsprekend niet zo moeilijk als voor Bert , maar echt makkelijk vond , en vind , ik het niet . Onze rolverdeling , en taakverdeling , is in al onze jaren samen , en dat zijn er inmiddels bijna vijfendertig , eigenlijk àltijd hetzelfde geweest . Bert maakte lange werkdagen buitenshuis , en ik zorgde voor ons huis en thúís . Nu waren we héél plotseling alle uren van de dag bij elkaar … en dat kan best even leuk zijn als je er zelf voor kiest en weet dat het tijdelijk is , maar onder deze omstandigheden voelt het toch wat minder fijn . Bert deed zijn best om niet aan mij te laten merken hoe dówn hij soms was , en ik deed mijn best om het hem in alles naar de zin te maken … Maar dat hele geforceerde gedoe van ons beide zorgde uiteindelijk alleen maar voor spanningen en irritaties , en bovendien word je er doodmoe van … 🥺🙄

Natuurlijk roept iedereen om je heen dat àlles heus weer goed komt , en dat is goedbedoeld , maar zèlf heb je je twijfels .. en angst .. want stèl dàt … 🥺 Stèl dat Bert te oud is … of stèl dat die gevreesde tweede Corona-golf er komt … stèl dat dan de economie echt instort .. stèl dat Bert dan níet meer aan de bak komt , en we het huis moeten verkopen .. Kortom , genóeg om wakker van te liggen , en dat deden , en doen , we dan ook , af en toe …

Toen daar in augustus ook nog een hittegolf bij kwam , zakte mij de moed ècht wel een beetje in de slippers . Het klinkt altijd wat overdreven, maar het ìs gewoon zo , ik word vreselijk ellendig van extreme warmte . Zeker de eerste week ben ik niet te gebruiken , daarna went het een klèin beetje … Tijdens hitte moet je rustig zijn , en dat was nu net het probleem … Ik wàs niet rustig , ik was juist ònrustig … om Bert … en hijzelf was óók onrustig , door alle plotselinge veranderingen en onzekerheid . Door die hitte werd hij ook nog es belemmerd om te vluchten in àl die klussen van hem . Ineens zaten we dagenlang in húis te koekeloeren … en onze toch al slechte nachten werden nòg vervelender door de warmte … Ik vond het twee héle lange , náre weken . Maar ze gingen voorbij … godzijdank !

Er zijn ook móóie dingen gebeurd , en nog in het verschiet … Zo had Bert een paar leuke dagen met zijn broertje , en gaat hij binnenkort met zijn zusje wandelen in Oostenrijk . Hij werd uitgenodigd om een dagje te kanoën , en er waren gezellige avonden met lieve mensen , en soms gewoon met ons tweetjes … Hij had vele gesprekken met oud-collega’s , met mijn vader , en onze kinderen , en opnieuw ontdekten we hoe fijn het is om goede buren te hebben . Heel veel mensen toonden belangstelling , maar toch waren er ook een ènkele die níets van zich lieten horen . Daar ben je dan éven teleurgesteld over , omdat je juist van die éne persoon wel iets had verwacht , maar ieder heeft zijn eigen problemen , dat is logisch .

Ondertussen ging Bert bij verschillende bedrijven gewoon een kop koffie drinken . Bert is niet iemand van brieven sturen , of appen , en afwachten , die gaat liever persoonlijk in gesprek met mensen , en af en toe komen daar mooie contacten uit voort . Er is nog niets concreets te melden , qua werk , maar de toekomst lijkt íets lichter 😊 . Bovendien staat er inmiddels weer een héle hoge steiger tegen het huis , dus dat wordt een drukke week … en een zéér lijf … maar óók , en dat is het àllerbelangrijkste …. rùst in de kop ! 💪🏼😃

Ik hoop dat we de moeilijkste tijd nu achter de rug hebben , en dat ik hier gauw goed nieuws mag melden . De zómer was er eentje om gauw te vergeten , maar wie weet krijgen we nog een pràchtige názomer … ☺️🙏🏽😍