Hoe middelbare Mijmeringen kunnen leiden tot een scheiding …

Een tijdje terug zaten Bert en ik , zoals altijd , ‘s avonds bij elkaar . Hij in zijn eigen stoel met Puck op schoot , en ik languit op de bank . De kachel lekker aan , en er was thee met lekkers . We hadden de tv na het journaal uitgezet en zeiden tegen elkaar hoe heerlijk stil het was als dat ding uit is …. Bert dook in zijn MacBook, en ik keek stiekem een tijdje naar hem .. de inmiddels onmisbare leesbril op zijn neus , het beetje grijs in zijn nog steeds donkere haar … En inééns was het daar … hèt Besef …. wij zijn pòtverdikke Middelbáár ! 😳

Officieel zijn we dat al járen , blijkt nu , alleen heb ik er nooit echt bij stilgestaan.. Maar nu het besef er wàs , kreeg ik gelijk visioenen van elektrische fietsen , driekwart broeken en busreisjes naar de Moezel … Allemaal dingen die we altijd wat lacherig opnoemen als we het over middelbare mensen hebben … en óók allemaal dingen waar ik zelf geen ènkele behoefte aan heb … Ik rijd op een oude opoefiets met een bochel in het voorwiel , driekwart broeken vind ik foeilelijk, en het enige wat mij boeit aan de Moezel zijn de wijnen , en die haal ik wel bij de slijterij .

Het leek me handig om me , zoals gewoonlijk , eerst es in te lezen . Misschien dat andere , slimmere mensen , mij zouden kunnen inspireren . Op het internet kwam ik vele komische artikelen tegen , over meno- en penopauzes , maar ook over grote serieuze veranderingen en ‘ bucketlists ‘ . Sommige verhalen deden me grinniken , maar ènkele deden me toch wel twijfelen … Ik las héél véél over nieuwe liefdes en verlangens , en dat deed me es goed kijken naar mijn eigen leven , en mijn eigen relatie . Iedereen kent denk ik wel het gevoel van ‘ is dit nu alles ..’…

Dat ene moment van besef ging natuurlijk gewoon voorbij , maar in mijn hoofd bleef het ronddolen … Want ‘ middelbaar ‘ is toch zo’n beetje het vóórstadium van ‘ bejaard ‘ , en dat gaf me toch wel even te denken , zeg … En dus bekroop mij het gevoel , óók weer zo lekker cliché , dat als ik nog íets wilde met mijn leven , nog íets wilde veranderen , of iets hélemaal ànders wilde , ik dat omstreeks nú toch ècht wel moest gaan doen … Het piekeren was begonnen ..

Wanneer je bepaalde dingen onder de loep neemt , vind je natuurlijk altijd wel iets wat je niet bevalt , en anders zou willen zien . Bert en ik zijn al ruim vijfendertig jaar bij elkaar , en dan is er toch echt weinig nieuws meer onder de zon , of waar dan ook . Dat kan trouwens ook een hele rùstige gedachte zijn , hoor . Niets ‘ nieuws ‘ geeft in ieder geval géén verrassingen , ook geen náre , en dat kan juist fijn zijn . Maar inmiddels was ik in mijn hoofd al zó ver aan het dóórdenken , zó zoekende naar íets wat ik moest en zóu veranderen , nu het nog kòn , dat ik juist wèl iets nieuws wilde ! Ik heb geen bucketlist met levensgevaarlijke capriolen , of wereldreizen , dat alles is aan mij niet besteed . Maar ik verlang wèl naar verandering … zelfs als die moeilijk en pijnlijk zou zijn .

In die dagen van mijmeren , overslaand naar piekeren en peinzen , keek ik vaker in de spiegel dan ik normaal doe . Ik zal niet beweren dat ik daar nou persé vrolijker van werd , want ik zag ineens óveral de ‘ middelbaarheid ‘ van mijn bestaan terug , óók in mijn gezicht , en aan mijn lijf . Ik zag het aan de rimpels en vouwen , de plekken , vlekken , en algehele verzakking . Ik wìst dat ik een rigoureuze beslissing moest nemen … En dat deed ik … Ik koos voor een scheiding …

Na vijfendertig jaar altijd maar hetzelfde , koos ik nu voor een andere kant . Het was echt een gewaagde en moeilijke beslissing , maar het móest gewoon . Ik had het nodig … Toen ik eenmaal gekozen had bleek de scheiding veel pijnlijker te zijn dan ik had verwacht , maar ik heb tòch doorgezet .

Het idee van een scheiding kwam eigenlijk al , als ik terugkijk , voor het eerst tijdens de feestweek in onze wijk , toen ik figureerde als een overjarige Marilyn Monroe … Om de gelijkenis met haar énigszins zichtbaar te maken moest ik mijn blonde wilde krullen in een golvende lok zien te krijgen , en dus moest ik mijn haar in een strakke scheiding kammen , wat uiteindelijk lukte . En het bleef toch zéker wel víjf minuten goed zitten … Maar die vijf minuten bleken achteraf van gróót belang …

En zo is er sinds kort een grote verandering in mijn leven gekomen .. Na bijna een leven lang van onhandelbare krullen op mijn hoofd , die alle kanten op stonden , heb ik nu definitief een scheiding aangebracht . Ze protesteren nog wel hoor , die krullen , nu ze in het gareel moeten , en ik heb er soms háárpijn van , èn hóófdpijn , maar ik hóú vol ! Want het staat léúk , en totáál anders , en dáár ging het immers om . 😃

Verder heb ik , na al mijn gemijmer en gepieker , vooràl geleerd dat je het gedoe rondom ‘ het óúder worden ‘ niet met een kòrrel , maar met een pònd zout moet nemen . De ènige wijsheid die met de jaren komt , is de wijsheid dat er dus géén ènkele wijsheid met die jaren komt🤓 …. alleen maar ònwijsheid , en ònzin , en ondeugendheid … en daar wil ik van genieten , zolang het nog kan 😇😋🤪!