Het is inmiddels wel bekend dat ik af en toe schrijf over hele persoonlijke dingen . Dat doe ik bewust , en met een reden . Ik geloof erin dat wanneer je onbesproken dingen bespreekbaar maakt , dat soms kan leiden tot nieuwe inzichten , en ruimte geeft aan meer begrip en minder oordelen … Vooral dat laatste vind ik erg belangrijk .
Meerdere keren beschreef ik in mijn blogs de wijze waarop Bert en ik in onze relatie staan . Ik beschreef de weg ernaartoe , de invulling , en ook de soms minder fijne gevolgen , zoals in ‘ Met de billen bloot ‘ . Na iedere blog over dit soort gevoelige onderwerpen kwamen er heel veel reacties , voornamelijk privé , en daar heb ik alle begrip voor . Het is vreselijk moeilijk om toe te geven dat je eventueel meer openheid in je relatie zou willen , dat weet ik uit eigen ervaring . En het is natuurlijk onmógelijk dat ópenlijk te doen , wanneer je pàrtner daar ànders over denkt .
De meeste gesprekken die ik privé heb zijn prachtig , en waardevol . Het kunnen gewoon mensen zijn die willen delen dat zij eenzelfde soort relatie hebben , en blij zijn dat ik het es aankaart omdat zíjzèlf er niet over kunnen , durven of willen praten . Soms ook is het iemand die alleen even vertelt dat hij of zij , door mijn blog , het gesprek is aangegaan met de partner . Een ènkele keer leidt het tot een blíjvend contact , als tussen gelijkgestemde zielen .
Vanaf mijn àllereerste blog over dit gevoelige onderwerp , heb ik de inhoud ervan getoetst aan de mening van een paar mensen die mij erg na staan , zoals Bert natuurlijk , of een vriend of vriendin . Een goede vriendin zei me eens hoe mooi ze het vond dat ik over zulke dingen durfde schrijven , maar waarschuwde me ook … Zij vreesde voor mijn ‘ reputatie ‘ . Ik vond het superlief van haar , maar ik moest er ook een beetje om lachen …want och .. wat kon het me schelen wat een ander van mij zou denken … En zo denk ik nog steeds …. enigszins ….want ik wil me niet druk maken om de mening van mensen die ik niet ken .
Ik beschreef in ‘ Met de billen bloot , deel 1 ‘ dat fíjne situaties soms zó langzaam in iets negatiefs kunnen veranderen , dat het bijna òngemerkt gaat … En ook nu was dat het geval .
Ik had zelf éigenlijk niet door hoe belàngrijk ik het vond om al die leuke , positieve reacties te krijgen . Ik genoot van de gesprekken , de ópenhartigheid , en de aandacht . Dat geef ik eerlijk toe . De meeste mensen willen toch aardig gevonden worden , denk ik …. óók ìk , en ik liet me door die behoefte leiden . En dat klinkt tegenstrijdig met mijn eerdere opmerking , maar degene waar ik mee in gesprek ga , kèn ik , of léérde ik gaandeweg kennen , en bij hèn vind ik het dus blijkbaar wèl erg belangrijk om aardig gevonden te worden … En dùs ging ik met íedereen het gesprek aan , en probeerde dat , als eeuwige ‘ pleaser ‘ , zo léuk mogelijk te maken . Nu ik dit zo schrijf , voel ik al een bepaalde gêne … een scháámte , om over deze , in mijn ogen , zwakke kant van mezelf , te schrijven . Maar ik wil eerlijk zijn , en blijven , en bovendien léidt deze ontboezeming , voor mij , óók tot een bepaald inzicht …
Als ik terùgkijk , kan ik zelf niet eens benoemen , waar , of wanneer , de aard van sòmmige gesprekken veranderde . Maar het gebeurde wèl .. Achteraf gezien , en ja dat is altijd lekker makkelijk , is het misschien ook niet zo verwonderlijk dat het soms fout ging . Wanneer je blogt over bijvoorbeeld je werk of een verbouwing , leidt dat tot héle andere gesprekken dan wanneer je blogt over relaties , seks en emoties . Nu kan ik zèlf best wel heel ‘ klinisch ‘ praten over dat soort dingen , ik ken dáárin geen schaamte . Het interesseert me ook gewoon heel erg hoe mensen in het leven staan . Maar voor heel veel anderen zijn het onderwerpen die nog steeds taboe zijn , en het praten erover vinden ze vooràl lekker spannend , en daarom moet het veelal stíekem . En dáár ging het dus fout … Want als de één redelijk serieus in een gesprek staat , en de ànder met ‘ stoute ‘ bíjgedachten , dan kan het héél ongemakkelijk worden … Het leidde soms tot gênante situaties , en dan lachte ik maar wat stompzinnig om de dingen die gezegd of gevraagd werden , of ik vluchtte gauw weg , en dat was natuurlijk niet goed van me .. Ik had gewoon op het momènt dat de toon ànders dan vriendschappelijk werd , moeten zeggen , dat het me ongemakkelijk maakte en dat ik dat niet wilde .
Het besef dat ik dat soort situaties niet goed aanpakte , kwam pas toen ik toevallig iemand ‘ tegenkwam ‘ , die geen blad voor de mond nam . Ook híj las mijn blogs , en ook met hèm praatte ik erover , maar wèl op een héle andere manier dan ik van menig man gewend was . Hij stelde veel pràktische vragen , was gewoon oprècht geïnteresseerd , en het kwam daardoor , op geen ènkele manier , tot stiekeme toestanden of ongemakkelijkheden … en jéétje , wat vond ik dàt een verademing … Ik hoefde niet na te denken over wat ik zei , er werden geen flauwe grapjes gemaakt , en daardoor vertelde ik hem véél meer dan ik me zèlf bewust was .. Hij las tussen de regels door , en las míj , en legde , uiteindelijk , de vinger precíes op de zere plek …. En de bewustwording die daarop volgde , was inderdaad píjnlijk …Want de zere plek was níet dat sommige gesprekken met anderen vervelend werden , maar dat ik daar níets van zei , en ervoor wegliep … waardoor ik het éigenlijk in stand hield …
Mijn wijze , nieuwverworven , kennis hield mij een spiegel voor , waar ik liever níet in keek … Hij legde alle ‘ glasscherven‘ aaneen , en daaruit kwam een beeld van mij , wat ik in eerste instantie níet wilde zien . We hadden er héle pìttige gesprekken over , met van mijn kant natúúrlijk ontkenning en tránen , en van zíjn kant ergernis , èn standvastigheid … Hij had allàng mijn tè zachte hart , mijn wens om te pléásen , de gevoelige gespreksonderwerpen , èn het beeld wat men waarschijnlijk van mij kreeg door mijn open blogs , gecombineerd met de verkeerde intènties van sommige (!) mannen … en hij trok daar zijn conclusies uit …… En ik kwam , uiteindelijk , zèlf tot het inzicht dat zijn conclusies terècht waren .
De gesprekken die ik met hèm voerde bevestigden voor mij wat ik altijd al dacht … dat het dus ècht heel goed mogelijk is om als man en vrouw een normáál en beschaafd contact te hebben . Zèlfs als het onderwerp van een gesprek gevoelig is , hoeft het níet platvloers of ongepast te worden . Er kan gewoon gelijkwaardigheid zijn . Natuurlijk zijn mannen en vrouwen in veel opzichten verschillend , maar dat is juist leuk . Deze nieuwe kennis van me vind ik soms erg zwart-wit in zijn denken , terwijl ik van àlle kleuren ben , en bij voorkeur van roze 😂 , waar híj op zijn beurt weer níets mee kan . Prima !
Het is trouwens beslìst níet mijn bedoeling om hier nu ‘ roomser dan de Paus ‘ óver te komen , dat zou ook absurd zijn . Een ieder die mij écht kènt wéét heus wel dat ik van een flirt of een geintje hou , maar dat doe ik wèl in alle ópenheid , en níet persé stiekem .
Ik begrijp óók dat het gemak waarmee ik schrijf over intieme onderwerpen , zoals mijn eigen relatie , zóu kunnen suggereren dat ik óveral voor ìn ben , wat dus níet zo is . Dat Bert en ik ervoor gekozen hebben om elkaar wat meer vrijheid te geven , wil níet zeggen dat wij een vollédig open relatie hebben , en een ieder maar doet wat hij wil . Zeer zeker níet ! Wederzijds respect en liefde voor elkaar moet altijd voorop staan , want dat is onze basis . Voor ons houdt dat in dat er , eventueel , ruimte mag zijn voor een goede , fijne vriendschap náást onze éígen relatie , en meer niet .
Het noodzakelijke inzicht wat ik , met een beetje hulp , kreeg , betreft dus mijn èìgen aandeel in dat klèine percentage ‘ gesprekjes ‘ wat soms zómaar uitmondde in onverwachte vunzigheden , en het ongevraagd toesturen van foto’s van bepaalde lichaamsdelen ….. Het betekent trouwens níet dat ik ‘ sexting ‘ ( wat ik even heb moeten opzoeken 😂 ) veroordeel . Dat kan echt wel heel fijn zijn , want dáár kies je sàmen voor en doe je , wat mij betreft , alléén met iemand waar je iets voor voelt , en die je volledig vertrouwt . Nee , ik heb het ècht over bijvoorbeeld ‘ dickpics ‘ , die je totáál onverwacht krijgt toegestuurd . En júíst het feit dat ik daar dan níet op weet te reageren , en niet die confrontatie aan durf te gaan , liet een náár gevoel bij me achter … vooral over mezelf … en dat wil ik gewoon niet meer . Want wat zègt het eigenlijk over mezelf , als ik dàt soort dingen laat gebeuren , en er niet eens wat van durf te zeggen ? Niet veel góeds toch ? … 😳 … Ik kan er immers alleen zèlf iets aan veranderen , door duidelijk en éérlijk te zijn …
En bij déze ben ik dat dus ! 💪🏼 Fijne gesprekken ? Héél gráág ! Dat àndere ? Thanks , but nó , thanks ! ☺️🙏🏽😘
Maria's Mijmeringen 