Het is Mama’s sterfdag vandaag . Twee jaren van verjaardagen , feestdagen , en gewone dagen , zijn voorbij gegaan , zonder haar .
Tijd is iets heel raars . Want die twee jaren voelden vaak èindeloos lang , en leeg , en tòch lijkt het als de dag van gisteren , dat ze stierf …
Ik had sowieso niet gedacht vèrder te kunnen zonder mijn moeder , maar de tijd heeft ànders bewezen . Al is dat vèrdergaan vaak ogenschijnlijk , en doen alsòf , geweest , ik dééd het , en ik kàn het , óók zònder haar ..
Haar sterfdag vieren we niet . Het was de allerèrgste dag , dus er valt gewoon niets te vieren .
Gisteravond is Papa even bij ons geweest . Hij is altijd dapper , maar de vóóravond van zo ‘ n nare dag is loodzwaar . Dus hebben we over Mama gepraat , even heel erg gehuild , en toen een flinke limoncello genomen . Hij gaf aan vandaag het liefst maar in bed te willen blijven , en dat begrijp ik heel goed . Als ik Puck niet had gehad , die er uit moet , had ik dat ook gedaan . Het is er trouwens ook net wéér voor … Helaas moest ik dus aan de wandel , met ogen zó dik en rood , dat ik de muts maar tot op mijn neus gezet heb , ongeveer , en blij was niemand tegen te komen .
Alles gaat voorbij , dus ook deze dag , gelukkig . Ik denk dat Mama trots is op ons , zoals wij het doen met z’n allen , en zéker op Papa . Ik blijf gewoon gelóven dat ze bij ons is , ergens , en óveral , omdat ik dat wìl geloven … Ik weet in ieder geval zéker dat ze vindt dat ik hóógnodig mijn ramen moet lappen 😂 , want daar kan je bijna niet meer doorheen kijken , zó vies .. Maar vandaag even niet Mam , het regent toch , en bovendien is het jouw dag , de dag dat alles voorgoed veranderde , de èrgste dag … de eerste dag van eindeloos veel dagen zonder jou , Mam …
Dag Mam …😘
Maria's Mijmeringen 