Na het laatste bericht had ik even een paar dagen nodig om bij te komen. Schijnbaar is het praten over je ‘stoornis’ ,met wie dan ook, in levende lijve, iets heel anders dan het ‘zwart-op-wit’ wereldkundig maken..
Toen ik het bericht teruglas kwam het ‘hard’ binnen, ik voelde me ineens een patiënt , en dat maakte me down..Blijkbaar is mijn eigen acceptatie dus nog niet volledig, en dat was een goede les voor me.
Ik had het bericht gedeeld op mijn Facebook en was erg blij met de enthousiaste lieve reacties!
Maar nu is het tijd voor iets leukers en luchtigers, Lust en Liefde😊..
Als piepjong meisje was ik altijd verliefd , op afstand welteverstaan, maar wel hévig en dramatisch. De onderwerpen van mijn devotie hebben het gelukkig nooit geweten .
Toen ik in mijn tienerjaren kwam had ik talloze vrijages, èchte deze x, maar nooit vriendjes. Als ik íets stom vond was het wel ‘verkering’. Zodra de vrijer me met kalverogen aankeek, of persé mijn hand wilde vasthouden, was ik weg.
Dat heb ik volgehouden tot ik zeventien was, toen ging ik met mijn vriendin naar Lloret de Mar, werd ook daar verliefd ,op een Amerikaanse soldaat, en leerde de Lust kennen , ofwel sex op het strand, wat geen aanrader is trouwens.
De vakantieliefde was heftig en heerlijk, maar bij terugkomst was ik hem snel vergeten , want niet lang daarna ontmoette ik de Liefde van mijn leven , Bert. We zijn inmiddels bijna 33 jaar bij elkaar.
Dat laatste klinkt als een perfecte lovestory , wat het geenszins is, natuurlijk . Bert is drie jaar ouder dan ik , en toen ik hem ontmoette was hij , met zijn 21 jaar, al méér volwassen en in balans, dan ik nu, op mijn vijftigste ben. Hij was stabiel, verantwoordelijk , rationeel en sterk , en ik was een blèrende puber, zoiets..
Zoals ik altijd aan mijn vader had gehangen, zo hing ik, vanaf het begin, aan Bert. Vrij cliché , ik weet het, meisje valt op vaderfiguur.
Met veel vallen en opstaan, waarbij ìk voornamelijk struikelde over mijn talloze onzekerheden en angsten, en Bert altijd fíer overeind bleef, als mijn ròts in de branding, zijn we door de eerste jaren gekomen.
Feit was ,dat ik , gedurende onze relatie, nog volwassen moest worden, en zoals iedere verandering bij mij met tégenzin en drama gepaard ging, was ook dát proces lang en moeizaam. Wat ben ik Bert dankbaar dat hij het volgehouden heeft met mij. Op één of andere manier paste het eigenlijk precies…, althans in de beginjaren…, ìk had een man nodig die voor me zorgde en waar ik me veilig bij voelde, en Bert zorgde en regelde graag. Natuurlijk was dat geen gelijkwaardige verhouding, maar voor ons werkte het, op dat moment , en dus was het goed…
Maria's Mijmeringen 